Een van mijn favoriete schilderijen van de 40 bij 40 serie is het Brettenpad. Ik heb het geschilderd op een zondagmiddag in september. Ik had maar een paar uur om te schilderen, omdat er om 16.00 uur een opening was in onze galerie.
Ik wilde eigenlijk in Westerpark schilderen, maar op weg daarnaartoe zag ik de lichtval op een wandelpad waar ik langsreed. Ik twijfelde: fiets ik door of fiets ik terug.
Ik besloot even terug te rijden: misschien was het iets en anders zou ik verder fietsen. Ik ging kijken en zag het meteen. Het was iets. De lichtval in het achterste bos, de donker groenen van de planten en de bomen op de heuvel, de mooie kleuren van de berkenboom en de schaduw op het pad. Dit kon wat worden!


Ik installeerde mijn ezel, mijn paneel, en mijn palet en maakte een korte potloodschets. Daarna ging ik aan d slag. Belangrijk was het om het licht achter de voorste bomen te vangen, de schaduw op het pad weer te geven en de kleuren in de berk te schilderen. Hoe langer ik naar de bast van de berk keek, hoe meer kleur ik zag: licht groen, bruingroen, lichtblauw, lichtroze, citroengeel, lichtviolet en dat allemaal gemengd met wit.


Ondertussen zag ik wandelaars lopen over het pad met een kaart in de hand, hondeneigenaars hun honden uitlaten ("ja, dat vindt hij wel vreemd zo'n mevrouw die staat te schilderen") en ouders en kinderen fietsen over het fietspad ("kijk, zie je wat die mevrouw schildert?").


Om 15.00 uur was ik klaar, tenminste moest ik stoppen, want ik moest naar een opening. In mijn atelier gekomen was ik tevreden: In korte tijd had ik de sfeer, het licht, de kleuren en de rust van het Brettenpad gevangen!